எங்கு செல்வேன் உனைப் பிரிந்து

புள்ளிக் கோலம் அழியாமல் 

பூவின் அழகு குறையாமல் 

வள்ளிக் கணவன் அருளாலே 

வந்தாள் தந்தாள் பாவிங்கே 

அள்ளிக் கொழித்த  உடற் பிணியால் 

அடங்க மறுத்த வலி தணிந்து 

தள்ளித் தள்ளிப் போவேனோ என் 

தங்கத் தமிழே வாழிய நீ !...

செந்தேன் மழையில் நான் குளிக்க 

சேரும் காலம் பொற் காலம் 

வெந்தேன் உடல் நலக் குறைபாட்டால் 

வேங்கை இனத்தின் நாயகி தான் 

நொந்தேன் இருப்பினும் விடுவானோ 

நோயைத் தீர்க்கும் கந்த குருவைப் 

பணிந்தேன் துணிந்தேன் வந்துதித்தேன் 

பழம்பெரும் தமிழே வாழிய நீ ..

கங்கை வற்றிப் போனாலும் 

காவிரி வற்றிப் போனாலும் இந்த 

மங்கை உள்ளம் வற்றாது 

வலுவாய் நிற்கும் என் தாயே 

சங்கை முழங்கு என் சார்பில் 

சாகேன் வருவேன் பாவிசைப்பேன் 

நங்கை மனம் போல் எந்நாளும் 

நற் தமிழே உயிரே வாழிய நீ