மனிதா ...மனிதா ...மனிதா!.....

வருவதும் போவதும் வாழ்வில் 
என்றும் புதுமை அல்ல............
புரிதலில் வரும் சுகம் அதை 
உணர்தலே புதுமை என்பேன்!....


அன்று கருவறை வந்தவன் பின் 
கல்லறை செல்கிறான் இதில் 
வாழ்வை சிறையறை என்றவன் 
வாழும்போதே சல்லடையாகிறான்!...


ஒருவரை ஒருவர் தாங்கிடும்போது 
வரும் துயர் எல்லாம் பறந்திடுமே 
இருகரம் எழுப்பிடும் ஓசையின் இன்பம் 
இருதயம் வரைக்கும் ஒலித்திடுமே!......


பிரிதலும் நன்றோ பகைமையை வளர்த்து 
பிறவியில் இதுவே பெரும் துன்பம் !.............
நாம் அரிதெனக் கருதும் மானிட வாழ்க்கை 
அகத்தினை நோக்கினால் பேரின்பம்!............


வறுமையில் செல்வம் இளமையில் கல்வி 
முதுமையில் அமைதி தேடித் தினம் இங்கு 
அலைபவன் மனிதன் அலைகடல் போல 
அவன் அலைந்திங்கு வாழ்வில் என்ன கண்டான்!...


பணமெனும் மூட்டை படுத்துறங்குது 
அது பாட்டில் பகைவரை நினைத்தே 
இவன் தினம் விழிக்கின்றான்!.....
அறிவதை வளர்த்தவன் பேராசையால் 
இன்று அகிலமே தலைகீழ் ஆனது பார் !....


இனி முதுமையில் அமைதியும் 
முத்தான தூக்கமும் தத்துப் பிள்ளைதான் இங்கே... 
பொறுமையும் பண்பும் புவிதனில் அன்பும்
எவன் அவன் தேடி அடைந்தானோ 


அவனது வாழ்வே அடுத்திங்கு புதுமை 
அதை என்றும் வாழ்வில் நாம் உணர்வோமே!....