இருகரம் அணைத்து

இருகரம் அணைத்து இறைவனின் முன்னே
இதயத்தைத் தந்த என் உறவே -அன்று
முதன் முறை பேசிய வார்த்தையைக்கூட
முழுமையாய் மறந்ததென்ன!

நான் உனக்கெனப் பிறந்தவளோ?
உந்தன் உயிரினில் கலந்தவளோ?
இதை அடிக்கடி நினைக்கிற மனதினில்
துயரை நீதான் அறிவாயோ!

                                        ( இருகரம் அணைத்து)

வெள்ளிப் பனிமலை உருகுது என்றன்
மனமது தவிக்குது உன்றன்  இரு விழி
காண ஒரு வழி இல்லையோ?
வள்ளிக் குறத்தியின் அன்புத் தலைவனே
உந்தன் இதயத்தில் இன்று நானில்லையோ!

சின்னஞ் சிறு குயில் உள்ளம் முழுவதும்
உன்றன்  நினைவது வந்து துயர் தரவே
தன்னந் தனிமையில் நீ சொன்ன கதைகளை
எண்ணி எண்ணி நெஞ்சம் துடிக்கிறதே!.....

                              
கல்லில் முள்ளில் அன்று நடந்து வந்தேன் 
இரு கண்கள் இரண்டும் சிவந்து நின்றேன் 
அல்லும் பகலும் என்னை அணைத்த கரம் 
இன்னும் தழுவ வரவில்லையே அது 
ஏன்?......ஏன்?..ஏன்?

பெண்:

என்னை என்ன செய்ய நினைத்தாயோ?
என்றன்   உயிர்த் தலைவா நான் 
வெண்ணிலவு போல்தான் இங்கு 
உன் நினைவால் தேய்கின்றேன்!

அன்னை அவள் துணையும் இல்லை 
ஓர் அன்பு செய்ய யாரும் இல்லை 
உன்னைத் தினம் தேடுகின்றேன் 
ஒரு உமைபோல பாடுகின்றேன் 
வா வா வா என் அன்பே வா...........