யாமிருக்க பயம் ஏன் என்றவனும் நீயல்லவோ

எண்ணம்   எல்லாம்  நீயானாய் 

எதுகை மோனை போலானாய் 

வண்ணம் என்றும் குறையாத 

வடி வேலா முருகா மால் மருகா 

கிண்ணம் தேன் கிண்ணமடா 

இனிக்கும் முகம் பால் வண்ணமடா 

திண்ணம் உயரிய திண்ணமடா 

உனை அறிந்தால் தமிழும் மின்னுமடா !!

பொன்னை நிகர்த்த மேனியனே 

பொற் தமிழின் உயிரே காவியமே 

உன்னை வணங்கித் துதி பாடும் 

உணர்வில் வந்து கலந்து விடு
என்னை அறிந்த பெருமானே
ஏழ் பிறப்பும் உனக்கே உனக்காக
தென்னை மரம் போல் நானிருந்து
தேனாய் பாலாய் கவி வடிக்க

உருகும் உருகும் உயிர் உருகும்
உருளும் உலகம் அதை வணங்கும்
கருகும் மலரும் சிரிக்குமடா
கருணை நிறைந்த வடிவேலா
பருகும் பா அது வெண்பாவாய்
பருகத் தந்த உனதருளால்
முருகும் அங்கே குறையாமல்
முடிப்பேன் வடிப்பேன் நயம்படவே

வளரும்     பயிராய்    நானிங்கே
வளர்க்கும் தாயாய் நீ அங்கே
தளரும் நிலையது வாராமல்
தருவாய்     ஞான   ஒளியிங்கே
உளரும் மன நிலை தவிர்த்திடவே
உதிக்கும் கவிதை வரி வடிவம்
கிளரும் இன்ப உணர்வுகளைக்
கீற்றில் சிறந்த கீற்றாக

முருகன் அருளே பேரருளாம்
ஞான முத்திக்குகந்த நல்லருளாம்
அழகன் அவனே தமிழ்க் கடவுள்
அறிந்தாள் பாட்டி ஔவையும் தான்
குமரன் பெயரைச் சொல்லாத
நாளும் உண்டோ சொல்லிங்கே ?..
பரமன் பதத்தைப் பற்றிடினும்
பாட்டில் முருகன்தான் எங்கும் !!