போருக்கோர் முற்றுப் புள்ளி போட்டு விடு இக்கணமே !

                                                           

   

நஞ்சை எவர்தான் வார்த்தாரோ
    நாச தருணம் பார்த்தங்கே!
நெஞ்சைப் பிளக்கும் அச்..சாவும்
    நேர்ந்த தெதற்குச் சொல்தாயே  ?
வஞ்ச கருக்கோர் பாடத்தை
     வாழ்வில் உணர்த்த மாட்டாயோ 
கொஞ்சும் மழலைச் செல்வங்கள்
      கொண்ட துயரம் கண்டிங்கே !

போரும் முடிஞ்சு போயாச்சாம்
    பொல்லா தவர்தான் சொல்கின்றார் !
நேரும் கொடுமை கண்டாயோ 
     நேற்று வரை நீ  எம்வாழ்வில்!
கோரும் உரிமை  கிட்டாமல்
     கோலம் கலைந்து நிற்கின்றோம் !
சோரும் மனத்தில் மென்மேலும்
      சோகம் விளைத்தார்  ஏன் ..தாயே ?..

அல்லும் பகலும் அச்சத்தால்
     ஆன்மா உறைந்த போதெல்லாம்
கொல்லும் வரையெம் உற்றாரைக் 
      கொன்று குவித்தார் போதாதா !
வெல்லும் வகையில் வீரத்தை
      வேங்கை உணர்த்தி வந்தாலும்
நல்ல தெதையும் நாடாதார்
        நாசம் புரிந்து விட்டாரே !

பொல்லா தவரின் ஆசைபோல்
    போரில் இணக்கம் கண்டாச்சு !
எல்லாம் முடிந்த பின்னாலும்
     எம்மை வதைப்ப தேன்தாயே ?..
நல்லோர் உலகில் வாழத்தான்
      நல்ல தருணம் கிட்டாதா ?...
அல்லல் மிகுந்த வாழ்நாளை
      அன்பால் விலகச் செய்தாயே !

சுற்றம் இழந்து நாம்வாழச் 
    சூழ்ச்சி இனியும் மேற்கொள்வார்
கற்ற தெதையும் வாழ்நாளில்
     கருத்தில் கொண்டு பயணிப்போம் !
பெற்ற துயரம் இங்கேதான்  
      பெருகா வண்ணம் அருள்செய்வாய் 
உற்ற துணையாய் எமைக்காக்க 
      உள்ளம்  உருக அழைக்கின்றோம் !