இன்னும் தயக்கம் எதற்கு !

                                                       

பெத்தமனம் பித்தென்பார் பிள்ளைமனம் கல்லென்பார் 
எத்தனைதான் சொன்னாலும் ஏறலியே !நித்தம் 
மலைபோல  யுத்தத்தால் மாமனத்தை வாட்டும்
நிலைபோக வேண்டும் நிலத்து !


ஏற்ற இறக்கம் பாராமல்
   என்றும் தயவாய் வாழ்ந்தன்பைத்
தேற்றும் பழக்கம் இல்லாதார்
    தேடிக் கெடுப்பார் நட்பைத்தான் !
வேற்றுக் கிரகம் சென்றாலும்
    வேத னைமிக  வந்தேகும்
மாற்றம் இதனில் உண்டோசொல்
    மானம் பெரிதாம்  என்போரே ?...

பாசம் மனத்தில் உண்டானால்  
  படரும் கொடிபோல் நம்வாழ்வு !
வேசம் மிகுந்த  நட்போடு 
   வேண்டாம் இனியும் கொண்டாட்டம் !
நாசம் இழைப்பர் வேண்டாதார்
    நாளும்  இதையே  காண்கின்றோம்!
வாசம் மிகுந்த பூப்போல
    வாழும் உறவே கேட்டுக்கொள் !

உள்ளம் மகிழ்வில் திண்டாட
    ஊனும் உணர்வைக்  கொண்டாட
வெள்ளம் எனத்தான் பாயாதோ
    வேசம் இழந்த சந்தோசம் !
அள்ளக் குறையா அன்பைத்தான்
    ஆளும் மனிதன் வாழ்கின்றான்!
வள்ளல் இவனை  எப்போதும்
    வாழ்த்த மறந்து போகாதீர் !

கள்ளத் தனத்தால் வாழ்நாளைக்
   காயப் படுத்தும் தீயோரைத்
தள்ளி எவரும்   வைத்தால்தான்
   தம்முள் அமைதி உண்டாகும் !
எள்ளி நகைப்போர் நட்பாலே
   என்றும் அமைதி கிட்டாதே !
முள்ளில் விழுந்த சேலைபோல்
    முற்றுப் பெறுமே இவ்வாழ்க்கை !

அன்பைப் பொழிந்து எந்நாளும்
    ஆன்மா மகிழச் செய்திட்டால்
துன்பம் எவர்க்கும் வாராதே
    துப்புத் துலக்கிப் பாருங்கள் !
இன்பம் அதுவே தான்மிஞ்சும்
    என்றும் எதிலும்  தப்பாமல்
நன்மை இதையே நாம்நாட  
   நாடும் செழிக்கும் தன்னாலே !

கன்னல் மொழியின் ஆற்றல்நம்
   கண்போல் இருக்க ஏன்.. துன்பம் ?.
இன்னல் துடைக்கும்  நற்செய்தி
    என்றும் அறியத் தந்துய்வோம் !
அன்னை எமக்குக் கற்பித்த
    அன்பே உலகில் பொன்..என்றே 
தன்னை மறந்து வாழ்வோரும்  
     தம்மால்   திருந்தி வாழட்டும் !