அடிமை விலங்கை உடைக்க வா............

நெஞ்சில் உரம்கொண்டு 

வஞ்சகரை அழித்திடவேண்டி

அன்னையவள் பாதம் தொழுது 

அஞ்சாது கவிதை மழை பொழிந்தேன் 

 

அன்புக்கு அடிமையானவள் 

அரசனின் தவறான தீர்ப்பைக்கண்டு 

பொங்கி எழுந்தாள் அன்று கடலென 

இன்றும் புவிபோற்றும் அந்தக் காப்பிய நாயகி 

 

என்றும் அனலினில் இட்ட  புழுவாய்

அவதியுறும் எங்கள் உறவுகளின் 

வேதனை தீர்த்திட வரமாடடாளோ என்று 

என் இதயத்தைக் குடைந்த உணர்வினால் 

 

கண்ணீர்க் குடம் உடைந்து 

கசிந்துருகிய என் நினைவுகள் 

ஒரு பாடலாய் இன்று உங்கள் முன் 

இதுவும் என் தாய்த்திரு நாட்டிற்கு சமர்ப்பணம்!...