தங்கத் தமிழே வா எழிலே

கட்டித் தங்கம் கண்ணுக்குள் 

காதல் செய்ய வந்தாளே! 

எட்டிச் சென்று நினைவலையை 

எங்கோ இழுத்துச் சென்றாளே!

புட்டிப் பாலை நான் அருந்த 

புகழ்ந்து பேசும் தாயைப் போல்   

கட்டிக் கொண்டே தோள் மீது 

காதல் மழையைப் பொழியாளோ!

கொஞ்சும் மழலைப் பேச்சழகி 

கொடுத்து வைத்த பேரழகி! 

நெஞ்சும் இனிக்க வந்தாளே 

நெருங்கிப் பழக மறந்தாளே! 

விஞ்சும் மனத்தின் ஆசைகளை 

விட்டுத் தள்ள முடியாது!

பஞ்சும் நெருப்பும் போலிங்கே 

பற்றிக்கொள்ள வர வேண்டும்! 

பாடித் திரியும் பறவைகளே  

பாசம் இதனைப் பார்த்தீரா?

வாடிக் கிடக்கும் மனநிலையை 

வருடிச்  சொல்ல மாட்டீரா?

தேடிப் பிடித்து அவளிடத்தில் 

தென்றல் போல எந்நாளும்

கூடிக் களிக்க  என்னோடு

கூட்டுச் சேர்த்து வைப்பீரா ?

காதல் தீயில் நான் வாட

கால மெல்லாம் கரைந்தோட

மோதல் மட்டும் நிலைத்திருந்தால்

மோகனப் புன்னகை தான் வருமா ?

சாதல் நன்று இதை விடவும்

சங்கத் தமிழே! ஆருயிரே!

ஓதல் வேண்டும் உன் நாமம் 

ஒளிந் திருக்க வேண்டாமே !